oto teyplerin çıkmadığı, yolların daha geçmek bilmediği, yolculukların daha uzun olduğu yıllarda çocukların çoğu zaman çıplak sesle ya da bir darbuka, bir `gırnata` belki bir yaylı çalgı ile uzun hava okudukları türkülerdi şehirlerarası otobüslerde duyulan müzik.
Nereden mi biliyorum, tabi ki sinema sayesinde:İki üstadın, İki YILMAZ beyazperde savaşçısının, iki Türk sinemasının önemli eserinde de bu var.
Birincisi
Yol 1982
Yazan: Yılmaz Güney
Yönetmen: Şerif Gören - Yılmaz Güney
http://www.youtube.com/watch?v=mIZxu6HAb2U#t=1465
Olayın geçtiği yıl 1982 (aynı dönemi anlatıyor)
İkincisi
Vizontele Tuuba 2004
Yazan: Yılmaz Erdoğan
Yönetmen: Yılmaz Erdoğan
Filmin ilk yazıları bittikten hemen sonra
Film dönem filmi
Olayın geçtiği yıl 1980
Üçüncüsü Mucize filminin başında çoluk çocuk herkesin Türkü Çığırmasıdır:
http://kilavuzkarga.blogspot.com.tr/2015/07/mucize.html
Türk sinema tarihinin en gerçekçi ve acımasız otobüs filmi ise "OTOBÜS" tür.
onda türkü çığırdıları bir sahne var mı hatırlamıyorum.

1 yorum:
şahaeser bi film daha ne denebilirki...
Yorum Gönder